Inköpen is wull no slopen, orbeiten und eten dat, wat wi Minschen an meesten deihn. OK, bi manchen Minschen kummt do vorher no Football spelen und vör’n Glotzkasten sitten. Ober in de „Top Ten“ is inköpen op jeden Fall. Wi bruukt jo alle wat to eten op’n Disch. Un jüst wiel wi so oft inköpen, gifft dat ook so veel dorvun to vertellen. Een beleevt jo jümmers wat.
Letzten Monat wor dat Inköpen bi uns ’n böten wat langwieriger as sünst, denn uns Stamm-Supermorkt wor dicht. Nee, de Loden is nich pleite gangen, ober se hefft den September nutzt, um mol gründlich to renoveeren. Dat wor ook an de Tiet. De ole Inrichtung vun den Loden wor bannig in de Johre kamen. Överall is Farbe afplatzt, blass ode fleckig wesen. De Fliesen op’n Bodden sünd stump und vull Risse wesen, un manche Placken sünd ook mit dat beste Scheuern nicht mehr wegangen. De Regole sünd to hoch wesen un hebben veel to dicht bi enanner standen, so datt dat veel to eng wesen ist, wiel bobendrein nicht genug Logerfläche dorwesen is. Dorüm hebben de Paletten mit de niege Wore ook jümmers mitten in’n Weg standen. Eenmol in düssen Loden inköpen un du büst fit för’n Riesenslolom in Kitzbühel wesen! Dat hett ook to wenig Lampen geven, un dorüm ist dat jümmers ’n böten wat düster un schummrig wesen.
Alln’s halt ’n böten rummelig, muffig, lodderig, oll. Jichtenswie hett een jümmers dacht, dat de Loden nich so recht wüsst hett, ob he ’n Supermorkt sien wull ode lever ’n Tante-Emma-Loden un op he wieter moken ode opgeven un dicht moken schall. Toletzt hett das echt keen Spooß mehr mookt do intoköpen, ober wiel dat de eenige Supermorkt vun düsse Kette in uns Naverschap wesen is, büst du halt dor hingangen wenn du wat bruukt hest, datt dat nur bi düsse Kette gifft. De nächste Loden is neemich söben Stationen mit de Strotenbohn entfernt, un mook dat mol mit fief Kilo Kantüffeln, ’n Kiste Water und een bit to’n Rand vollpackten „Hackenporsche“!
Annerndogs nu is uns Supermorkt wedder opmookt worrn. Frisch renoveert. Mien Mann un ik sünd natüürlich bannig niegierig wesen und glieks an’n eersten Dag hin.
Wi hebben nix weddererkannt! Niege Regole, jüst noch halvig so hoch as de olen. Niege Forbe, ganz veel Licht un Chrom und Glas und wat weet ik nich alln’s. Dat hett alln’s so funkelt un strohlt dat wi binoh ’n Sünnbrill bruukt hebben. Viva Las Vegas, segg ik blots!
As wi mit uns Inköp dor de Kass un no buten gangen sünd, hett mien Mann to mi seggt: „Hett di dat dor binnnen gefallen?“
„Nee“, heff it antert. „Dat is veel to blank un schier un sauber wesen – glieks wedder toveel vun’t Gode. Ik heff mi föhlt as in de Pathologie vun Ducky bi Navy CIS. Weeßt du wat? De ole Loden much twors ’n böten rummelig wesen sien – ober jichtenswie wor dat ok kommodig. Dat is nu nich mehr.“
„Jo“, hett mien Mann seggt. „Dat is överhaupt nich inlodend, sünnern so afwiesend un kolt, dat ik mi glieks tohuus erstmol ’n heeten Grog mooken mutt. Dat is doch keen Inköpsloden mehr, das is een Inköpsfabrik!“
„Weeßt du wat?“ heff ik ehm frogt. „Ik wünsch mi meest den olen Loden torüch.“
„Ik ook…“
Ik glööv, dat is ’n typischen Fall vun „As een dat mookt, mookt een dat verkehrt“, ode?!
Hest du dat goot lieden mucht? / Hat’s dir gefallen?
Mehr op Platt gibt’s -> hier
Wortgepüttscher 