Düsser Doge sünd de Innenstädte in ganz Düütschland as so’n Immenhuus bi’n Danz vun de Kundschapter-Immen, de jüst ’n ganz besünner sensationelle Blomenwies funnen hebben. Keen Wunder – dat sünd nu noch weniger as bummelig dree Weeken bit Wiehnachtenobend. Dorvun gohn ook noch twee Sünndogen af, un bannig veele Lüüd sünd jüst wies worrn, datt se eenich vorwarnt ober liekers allet annere as vorbereetet sünd. Se mütt no Geschenke köpen föör de Mudder, de Kinners, de Kegelsösters, de Footballmacker, de Putfroo, ach jo, un ook föör… wo heet he/se no glieks… nojo, eben föör düssen Minschen, wokeen een mol ünner dat wachsome Ooge vun een „amtlich bestellte Person“ ewige Treue un no poor Dingens mehr swooren hett.
As dat gehetzte Kanien ut Alice in’t Wunnerland sieht een se döör de Geschäfte jachtern und de, wokeen en nich sieht, sitten tohuus vöör’n Computer un klickt sik minnenstens jüst as ponisch döör de Onlineshops.
Un wat marackt se sich nich af wegen de Geschenkens. Nun jo, dat Girokonto hett meesttiets dat gröötste Maracken – et mutt neemich de Belastung föör de Utgoben föör Tablet-PCs, Speelkonsolen, Smuck, Raclette-Grills, eBook-Readers, Surround-Stereoanlogen, Ackerschnackers, High End-Koppheurers un wat weet ik nich alln’s utholen. Glotzkastens weern övrigens ook gern verschenkt.
Een Glotzkasten heff ik ook mol to Wiehnachten bekamen.
Einen Fernseher habe ich auch mal geschenkt bekommen. Kompakt, ultralicht. Ut umweltfreindlichet Materiol is he ook weesen – neemich ut recycleter Pappe.
Düsse Glotzkasten hett keen Strom bruukt. He bruukt ok nich in- un wedder utschaltet weern, un he hett ’n permanentet Standbild wiesen.
Düsse Glotzkasten is een Gemeenschaftswark vun mien Neffe un mien Nicht wesen as se jüst oolt genug weesen sünd, um to’t erste Mal wat tosomen to basteln. Ut een oolen Karton hebbt se een Fernsehgehäuse baut un swatt anmolt, een Piepenreiniger hebbt se mit sülverne Farv to een Antenne umbaut, und dat Standbild is en Foto mit mien Söster, mien Swoger, mien Neffen, mien Nicht, mien Mann un mi bi een Utflug in Sommer vöör Wiehnachten wesen.
Kinners, ik segg jo eent: Mit düssen drögen, jedet Johr bit to’t Kotzen rünnerdudelten Smachtfetzen Dree Haasnööten föör Aschenbrödel heff ik no nüms was anfangen kunnt. Doch över den Glotzkasten nicht vun Papp ober ut Papp un sien unveränderlichet Programm mit dat Standbild-Foto frei ik mi ook vendoog jümmers no sehr as över keen anneret Geschenk dat ik jemols kreggt heff!
Hest du dat goot lieden mucht? / Hat’s dir gefallen?
Mehr op Platt gifft dat/gibt’s –> hier
Wortgepüttscher 