Moin! Es wird mal wieder Zeit für den allmonatlichen Beitrag op Platt – die hochdeutsche Übersetzung wird wie immer in Kürze nachgereicht. Viel Spaß beim Lesen!
„Hach, das ist so nostalgisch!“
Düssen Satz kreeg ik öfters to hören, wenn ik mit mien Frünnen un Mackers ut de Generation 40+ bi’n Beer in’n lockere Rund tosomen sitz un schnack. Denn dat is jo as dat is – wi sünd ut dat Öller rut, wo wi över de aktuellsten Entwicklungen in uns Leevlingsserie schnackt. Nojo, viellich nich so ganz – voor dörtig Johren hebt wi as „Teens“ op den Schoolhof över de Intrigen in Falcon Crest schnackt un wat se sick nieget föör dat „Wunnerauto“ KITT bi Knight Rider hebben infallen loten – vendoog schnackt een över Game of Thrones. Ik bin bi dat Thema rut ut de Saak, denn ik kann düssen Schandudelkrom ut Sex, Mord un Dootslag nix anfangen. Dat is mi to dösig – un hässliche Plünnen hebbt se ook an.
Ober jichtenswann is das ook vorbi, un denn schnacken wi as dat allgemeen vun Lüüd in uns Öller annommen weerd: „Wo lööpt dat bi di in’t Kontor?“ – „De Ascheimers sünd al wedder ’n Dog to spät leddig mookt worrn“ – „De Gangschaltung vun mien Auto hakt mol wedder.“ – „Kummst du an’n Sünnobend ook to dat Fooßball-Rudelgucken in uns Kneipe?“ – „Ob dat wull noch mol wat mit een ABBA Reunion gifft?“
Een kennt dat.
Huushol is ook ’n wichtiget Thema. Een het jümmers ’n Problem: ‚N blau-roten Placken vun de Bickbeeren op de witte Hose, anbrannten Milchreis in Pott un so wieter. Un de anneren hebben genau so jümmers ’n gooden Rat, um dat Problem wedder lots to weern.
As Jung vun’t Dörp heff ik mien eegen Schatz vun todsichere Tipps. De wichtigste bün ik dor Heidi Kabel wies worrn: „Bloot geit mit kalt Woter rut, Spinot dörf een nich opwärmen un mit Männer kunn een nich vernünftig schnacken.“
Natüürlich heff ik ook echte Tipps. Dat is mir besünners bi dat Schrieven vun mien niegen Roman fein topass kamen, dat an’n 1. Juli toerst as eBook un ’n böten wat später as „echtet“ Book rutkamen schall, denn do geiht dat um een ganz besünneren männlichen Huushöller. Ober dat blots nebenbi.
Jedenfalls hölp ik do wo ik kunn gern mit mien Tipps vöör den Huushol. Wenn ik dann vertell wie een sien Waschmittel sölvs moken kunn, wie de Gordinen wedder witt weern ode welchet Huusmittel veel besser föör blanke, glare Fenster is as de dösige Chemie ut’n Drogeriemorkt, fällt automotisch ook düsse Satz „Hach, das ist so nostalgisch!“
Nu weeten wi jo all: Nostalgie heet Heimweh. Ober Heimweh no wat?! Um Heimweh hebben to kunn’n, mutt een jo erstmol vun wat weg sien. Ode vun wat afkamen. Bün ik ober nich. Ik mook dat alln’s jüst so, as ik dor vun lütt an mit opwussen bün. Dat hett nix mit Nostalgie to don – dat is eenfach Business as usual. Siet dreeunveertig Johrn.
Ober vor korte Tiet bün ik dann doch mol nostalgisch worrn. Ji hebbt dat gewiss mitkreegt – dat mit den Milkpries is wirklich nich mehr scheun. Een Liter föör tweeunveertig Cent, und dorvon kummt nich mol de Hälfte bi de Buuerns an. Dat meeste sacken sik de Industrie un de Handel in. Dat kunn nich richtig sein.
Düssen Wahnsinn hebben mien Mann un ik nich mehr mitmooken wullen, dorüm kööpen wi uns Milk siet dree Weeken op’n Morkt bi een Buuern ut de Region. Nu kost uns een Liter Milk twors een Euro dörtig, ober wi weeten, datt dat Geld dor ankummt wo dat hin schall, un wenn wi wulln, kunnt wi de Koh Bertha (ode wo se ook heeten much) un ehr Kolleginnen sogor besöken.
Freuher hebbt wi bis to TEIHN Liter Milk pro Week vöör allet Möögliche bruukt. Dat kunnt wi uns nu gor nich mehr leisten: TWEE Liters pro Week gifft dat nu noch für uns un wi möten genau doröver nodinken, wat wi domit mookt.
Datt de Milk nu um eeniget teurer is, lehrt een in uns Konsumgesellschap also ook, mol wedder wat demütiger gegenöver uns Eten to sien, nich so verswenderisch dormit to aasen un wedder Respekt dovor to hebben, wo dat alln’s herkummt.
Siet wi düsse Milk vun den Buuern op’n Morkt in’t Huus hebben, is de erste Sluck ook wedder een richtiget Fest worrn. Bi uns op’n Dörp hebbt wi domols de sogenannte „Vorzugsmilch“ kreggt. Die is quasi direkt vun’t Euter in de Flasche lopen. Vendoorg dörpen de Buuern dat jo nich mehr vun wegen EU-Hygieneverordnung un so (dat is eenich een Wunner, datt ik mien Kindheit mit düsse „Unhygiene“ överlevt hebb). Dat mutt filtert weern un pasteuriseert un wat week ik nich allns. Ober dat Homogeniseern kunn utloten weern, un dorüm kunn düsse Milk jüst so as de Vorzugsmilch een natürliche Rohmschicht bilden. Wenn du dann de Buddel to’t erste Mol opdreihst, kummst du nich sofort an de Milk ran, nee, do hest du tooerst so’n fief ode söss Milimeter dicken Proppen ut feinen frischen Rohm vöör di. Un dat smeckt!
Wat hebbt wi uns as lütte Buttscher nich dorüm kloppt, wokeen düssen Proppen kreegen schall. Ober nu heff ik mien eegen Buddel, do kunn nüms mi wat wechnehm. Un wenn ik nu so jedeen Sünnobend mien niege Buddel Milk vun’n Morkt mitbring un mit seligen Genuss mien Proppen frischen Rohm vun de Milk weglutsch – dor bün ik dann doch mol nostalgisch bi wat in mien Huushol!
Wortgepüttscher 