Sünnobend, 03.09.2016 – meist Klock söben
Nu is de Sommer al doch no in de Pampuschen kamen. Ofschoon dat intwüschen to de Tagesschau-Tiet al wedder met de Schummeree losgeiht, is dat al foken so worm, datt een ook no Middernacht in Shorts un T-Shirt buten sitten kunn statt sik Jeans un Kapuzpulli nehm to mööten. So much ik den Sommer lieden. Jüst as mookt föör en Obend op den Balkong.
Noch is dat hell genuch, um jümmers wedder bewunnernd to uns Sünnbloom op to kieken. Bi’t utsäen vun de Samenmischung in de Kästen op de Balkonbrüstung harr ik dacht, alle Sünnbloomsamens rutpickt to hebben, ober „eins kam durch“. Ik haar ja nich dacht, datt ut ehr wat weern wöör – to wenig Eer in’n Kasten, to wenig Platz. Ober nu, wo all de anneren Sünnbloomens, de ik umto seh’n heff, meist wedder verblöht sünd, kriggt uns lote Deern ehrn richtich groten Optritt. Tscha, ook bi de Blooms kummt de Prominenz jümmers ’n böten wat loter…
meist Klock 20:30
Dat hett doch mol so’n Schlager geven, ik glööv, vun Peter Alexander: Die süßesten Früchte fressen nur die großen Tiere. Dor geiht dat dorüm, datt een as Minsch dor nich bikummt, wiel een to lütt ist. So kumm ik mi jeedet Johr to’n Harvst voor, wenn de Fleederbeern riep weern. Bit op de Höcht vun uns Balkong in’n 1. Stock (plus Hochparterre) is he in all de Johrns wussen. Un vull is de jedet Mol. Wat könnt ik jümmers an Fleederbeeerssap mooken un Opsetzten mit Fleederbeern – zig Kilos kunnt ik direkt vun uns Balkong plücken! Wenn… tscha, wenn dat Problem bi uns blots de Höcht weer. Ober hier geiht dat um de Wiet. Üm neemich överhaupt de nächste Beer plücken to kunn’n, sünd mien Orms blots twee Meters… twee lausige Meters to kort. So’n Schiet!
meist Klock 21:15
So weerklich wohl heff ik mi düsset Johr hier buten in uns „Summertime only“-Döns mannigmol nich feuhlt. Wenn een in fröher Johrens in’n Sommer op Balkon sitten hett, hest du an jedeen Obend ut een anneren Eck vun’t Karree ein kostenloset Kulturvergnögen kriggt: Jazz, Tango Argentino, Klezmer, Oper, een hett Gedichten opseggt. Jichtenseen hett uns jümmer mit wat Handmoktem begööscht, gern ook mol mit’n lütten Fehler binn’n, dat harr et echt un l(e)evensweert mookt.
In de Gortens umto hebbt de Lüüd bi’n Wittwien ode Limoncello tohoopsetten un sinnig över Kultur, Politik ode Philosophischet schnackt, dorbi hett das Bruschetta ode sölvsmookte Käsestangen geven.
Dat gifft dat jümmers no, ober intwischen kumm’n jümmers mehr Menschen hinto, wokeen düsse scheunen Geräusche vun’t Leven inne Stadt mit böös Krakeel toplastern un sik blots no dorin övertreffen, wokeen de luuteste Stereoanloog hett un bi keen ein Gebölk in’t perfekte Verhältnis to de Menge vun sien Superee steiht.
Dat kunn een ook bi’t alljährliche grote Strotenfest sehn – twee ode dree Weeken is dat letzte al her. Mien Mann un ik sünd dor wesen. Is ganz nett weesen, ober eenig blots wegen de Frünnen, wokeen wi längers nich sehn hebben un de mit uns ünnerwegens weern sünd. Weerklich doll is de Obend erst worrn, as wi ungestört in uns Köök setten sünd un schnackt hebben. Dat Strotenfest an sik hebben wi eenich nich bruukt.
De scheunen alternativen Strotenfeste föör Navers un ehr Frünnen mit Kinnertrödelmarkt, Kistenklattern, Beer vun’t Fatt, Infoständen vun Naturfrünnen, Optritte vun Chöörns ut de Naverschap un vöör allen de lockere un warmhartige Veranstalters, wokeen al foken improviseern mütten un de Saak dodöör erst richtig fien moken, gifft dat no. Ober se sünd de laatste Johrn jümmers mehr bisiet schubbst worrn. Se hebben Platz moken müsst föör een effizienten, döörtaktete Veranstaltungsfabrik mit Trendfood un Trendcocktails föör „Locals & Friends“. De Partybedreef weerd jümmers gröter, luuter, bullerballerig. Discos un Bars ut ganz annere Ecken vun de Stadt buen ehr Buden up un moken de Partymaschinerie jümmers perfekter. Dorbi hebben se gor nix mit uns Quarteer to dohn. An’t nächste Weekenenn is al wedder so’n dösbaddelige Trendveranstaltung.
No un no hett sik düsse Stimmungswandel ook in uns Alldog inslichen. Dat Quarteer hett sik verännert. De Scharm vun’t Unperfekte is weg. Düsse tolle Mischung ut Akademikers, Alternative, (Levens-)Künstler, Studenten un Orbeeters is vun Latte Macchiato-Muddis un Karrieremokers överrollt woorn. Bit vor twee Johrns is dat schietige Woort mit G blots dat Damoklesschwert wesen, dat över all’t dräut hett.
Intwischen hett dat vull toslagen.
Eugenie-Fabienne statt Stefanie.
SUV statt Opel Corsa.
After Work Cocktail statt Fierobendbeer.
Freetied no’n Terminkalenner statt spontonet Savoire-vivre
Szeneviertel statt Ruhrpott-Montmartre.
Betto is uns Quarteer een l(e)evenswerten Eimsbüttel-Ersatz weesen, de uns jichtenswie in düsse appledwatsche Stadt holen hett. Twors mutt positiv anmerkt weern, datt se een goote Versorgen mit Dokters het un to alln’s kunn een tofoot hinlöpen. Liekers mookt sik jümmers mehr dat Gefööhl briet, datt een keen Grund bruukt to gohn, wenn een keen mehr hett, om to blieven…
Nu loot dat lamenteern mol no, du olschen Bagaluut. Is dat nich eenfach de natürrliche Loop vun’t Leven? De bannig Olen geihn, de halvwegs Olen (un dor gehöörst du bileten hinto) holen de Stellung, un de Junggäst pappen alln’s ehr niegen Stempel op. Hest du vergeten, datt du ook mol hierher kamen un de junge Spund wesen büst, wokeen to geern mol luut Musik höört un dorbi ook no luut mitsungen hett? Okay, wiel du domols op’n Oldietrip weesen büst, hebben de bannig Olen sik viellich sogor ’n böten wat freit, wenn du Petula Clark op Düütsch höört hest. Ober wat is met de Dogens, an die du aktuelle Musik höört hest – ook bannig luut? Dor hebben de Olen seker ook mannigmol denkt: De Junggäst verännern dat Quarteer so, datt mi dat nich gefallt. Also hol den Ball mol wat flacher…
meist Klock 23:30
Oldiestünn op de Gortenparty in de Naverschap… De 80er Johrn… Mannigmol feuhl ik mi jo butenvöör, wenn de Lüüd in mien Öller ut lauter Nostalgie dorhinsmelten. Ik find, een kriggt blots de eegen Dummerhaftigkeit as Junggast vun twölf ode dörtein Johrn achter de Kiemen drückt, un een wüllt dat gor nicht!
„Vamos a la playa // O, o, o, o, o // Wo sind meine…“
NEE – DAT SING IK NU NICH LUUT VÖÖR MI HIN!
*gacker*
meist Klock 23:55
Ah, wat speelt se nu? Renegades vun de X Ambassadors. Na, dat Leed much ik ober mol goot lieden! Dat Arrangement is good mookt, un de Sanger hett een dolle Stimm!
Can’t Stop The Feeling vun Justin Timberlake is ook nich slecht. Justin Timberlake… Mannigmol is dat echt dösig, datt ik mi al foken’n Spooß dorut mook, Engelsch „wortwörtlich“ to översetten. Schlafanzug = Sleep-on Train. Dat is so bekloppt, datt dat binoh schon wedder goot is!
Mit Justin Timberlake geiht dat ook, wenn du dat in Just, In, Timber un Lake opdeelst. Denn kummt do neemich dat bi rut: Just = Jüst, in = binnen kamen, Timber = Boomstamm, Lake = See. Also Jüst binnen kamen Boomstammsee. Verröckt, ne?
Ober ik mutt jo seggen, datt Herr Boomstammsee jümmers staatscher doherkummt je öller he ward. Denn wöör ik sofort vun mien Bettkant schubsen – nor binnen!
Och, nee… No twee goode Leeders speelt se nu düsset Love Yourself vun Justin Bieber. Deiht dat not? Ik meen, ik kunn en utwassen Mann (?) vun tweeuntwinnig Johrn eenfach nich ernst nehm, wenn een vun sein Gründen föör’s Sluttmoken is, datt sien Mudder sein Frünndin nich lieden much. Hett he keen eegen Meinung? Un düsse Zeile, datt he eenich gor keen Leed schrieven wullt, dormit de Lüüd nich denkt he mookt sich no watt ut de Deern – dat is sowat vun „Kinnerhitparade“… *börgs*
Sünndag, 04. September 2016, meist Klock 1:20
Ah, nu ward dat bileten wat ruhiger. Ik glööv, nu kunn ik mi weerklich op mien Book inloten. Dat liggt wull an de nu weerklich een föör allemol to Ende geihenden Sommer (de bi de Wetterpoggens al lang Harvst heet), datt ik in de laatste een ode twee Weeken mien Nees vor alln’n in ganz besünnere Beukers steck. Annerendogs de beeden Beukers vun Katharine Hepburn, dovöör A Many-Splendoured Thing vun Han Suyin, un Ferien auf Saltkrokan vun Astrid Lindgren, un Seuk di wat ut von Rudolf Kinau und nu Six Of One von Rita Mae Brown. So lang dat no geiht, wüll ik de Sünn, de worme Luft, de lunke Nächtens op den Balkon geneeten un dorbi good feelings ut mien Leevlingsbeukers mitnehm, bevöör de düstere Johrstied ehr Krallen utfahrt. In’n Winter bün ik eenfach nich to gebruuken. Solang dat worm genuch is, datt ik jedeen Dog to mien Looptraining butendörs kann, geiht dat. Aber wehe, wenn de Snee kummt. Düsset kole, schedderige Zeugs, dat sik as een Liekendook över alln’s leggt un alle Forvens, alln’s quicke un vitale stickt. Bäh!
Wo lang kenn ik Six Of One nu eenich? Meist fiefuntwinnig Johrens. Eens vun düsse wenige, nich mol een Handvull Beukers, de met een döör’t Leven gohn un Johrns… Johrteinhte so wichtig, so vertroot un so unersetzlik weern as de besten Frünnen. Jedeent Johr les it dat minnestens eenmol. Tweemol heff ik dat nu al nokööpen müsst, weil dat Exemplar dovor so gräsig worrn is (liekers heff ik dat ole Exemplor eenfach nich wegsmeeten kunn’n!). Un woveele Lüüd heff ik düsset Book vörslaagt, wiel mi dat soveel geven hatt? Ik glööv, ik heff keen anneret Book al so foken anner Lüüd to’n Geschenk geven as düsset.
Eenich is dat jo keen Roman, sünnern een fiktive Biographie vun fief starke Froonslüüd: Celeste un eer Froo Ramelle, dorto Celestes Kööksch un beste Frünnin Cora met ehrn twee Deerns Julia Ellen und Louie, speelt twüschen 1905 un 1980.
Dat is een Hommage an’t Leven, de Leev, an de Frünnschap ohn datt dor wat bi is över alle Grenzen wech – un sik dorbi jümmers de Storms vun’t Leven bewusst sein, de een ober översteiht mit de Kraft, de een ut all dat Gote dovöör wassen is. Viellich hest du een poor Mackens un Dellens merr, blots de troogst du nich as Narven, sünnern as Orden föör en slagen Slacht.
O-haue-ha, wat heff ik bi’t eerste Mol blarrt, as Celeste meist veertig Sieten vor’n Slutt hett doot bleeven möten. Düsse Naturgewalt vun Mensch haar eenfach nicht doot blefen dörpen. Doch. Se haar doot bleven dörpen – se haar ook doot blefen möten. Se is över söbentig wesen un an’t End vun ehrn Weg anlangt. Dat hinnehm, wat een nich utwieken kunn.
Wat een nich allet ut een Book, dat eenich jüst to’n ünnerholen dacht ist, mitnehm kunn, wenn’t goot genug schreeven is. Besünnert dat Gibbeln. Dat Gibbeln is dat Wichtigste in’t Leven. Smitt alle Lüüd ut dien Leven rut, wokeen nich mit di gibbeln. Di bruukst du nich. Un de, wokeen mit de lacht – loot de blots nüms lots!
meist Klock 5:15
Bannig spät worrn. Ode freuh, jüst as een dat wüllt. Ober so haar dat sien müsst – dat is wull de letzte Mööglichkeit in düsset Johr wesen, so een lange Balkongnacht to moken. Dat lohnt nich mehr, to Bett to geihn. Ik drink nu mien Proteinshake, un dann mook ik mien Sport…
Wortgepüttscher 