Moin. Altjohrsovend goot överstanden?
Ik weet nich, wie dat bi jo wesen is, ober bi uns hett sik dat so anfeuhlt, as ob tweedusenunsössteihn no all den Spijöök un Krakeel ’n böten wat goot moken hebben wullt. Dat wor ’n richtig kommodigen Obend bi mi un mien Mann. Toerst hebben wi fein to Obend eten, dann hebbt wi ganz nostalgisch bi’n Glas Wien in de Döns vöör uns ole Musikschapp op den Fußboden logert un ole Schallplatten höört, und denn vun Klock 21:45 an hebbt wi den Glotzkasten föör Sluderkrom in’t Treppenhuus ut’n Ohnsorg Theoter anmookt. De niege Inszenierung von tweedusenunsössteihn mit Heidi Kabel ehr Dochter Heidi Mahler in de Hauptroll. Dat is weerklich scheun wesen – düsse niege Version bruukt sik wohrhaftig nich achter den Klassiker vun neegenteihnhunnertsössunsösstig verstecken.
Denn is Klock twölv wesen, wi hebbt mit Sekt anstoßt un uns alln’s Gode föör tweedusenunsöbenteihn wünscht. Ganz sinnig un suutje.
Wi sünd ook kort bi’t Füerwark buten op de Stroot wesen, ober dat hett blots ’n poor Minuten duert. Dat is eenfach nich mehr scheun – freuher sünd de Lüüd, de vöörher ganz för sik op ehrn Parties gefiert hebben, um Mitternacht all op de Strot tosomen kamen un hebben tosomen Sekt trunken, tosomen lacht un so wieter. Nu blifft jedeen Grupp föör sik un beschäftigt sik blots mit de Knallerei. Dat gröötste, dat beste, dat düerste Füerwark. Dat is nix anners mehr as fröher in de Dusche vun de Schoolturnhall, wo de Jungs de Grööt von ehrn Steerts verkliegt hebben. De eenige Ünnerschied bi de Füerwerkeri is, datt de Fruunslüüd da ook mitmookt.
Dat is nix föör uns wesen, also sünd wi wedder fix no binnen in uns Wohnung, hebben noch een, twee Glas Sekt trunken, ’n böten an de scheunen Momente vun’t ole Johr torüchdacht un sünd dann in de Bontkareerten gangen. Tofreden un dankbar, datt dat an Altjohrsovend doch no richtig fein un scheun worrn is.
Ganz beseelt sünd wi inslopen, un ik bün dat ook noch weesen, as ik jichtenswann wach worrn bin. Nojo, ’n büschen dösig is dat schon wesen wiel ik jüst so scheun vun een Rendezvous mit mien Leevlingssänger Rasmus Walter in Kopenhagen dröömt heff, ober wat schall een moken? Wenn du Durst hest un nix kriggst, bringt di ook de dollste Mann nix. Do büst du blots op dien Urinstinkt reduziert.
Also bün ik opstannen un mit halvig dichten Ankerklüsen (= Oogen) in de Köök tapert. Keen Licht dorbi, den Weg to’n Köhlschapp find ik ook in’t Düstern. Blots föör de Buddel mit dat Mineralwoter, natürlich! Wat dinkt ji denn?!
Jedenfalls heff ik glieks bi den Schritt in de Köök markt: Hier löppt wat falsch.
Licht an.
Oach, neeeeeee!
De Afloop vun uns Spülbecken, in dat ik vöör’t Slopengohn no poor Sachen einweicht heff, is undicht wesen. Toerst is dat Woter Dröppen föör Dröppen in den Schapp dorünner kleckert, un denn het sik dat sien Weg no uns Köökenfootbodden söökt.
Na, doll. Grod bün ik no in Kopenhagen weesen, un nu stoh ik plattbarft mit biede Fööt in de Lagune vun Venedig!
Tscha, Kinners: Wat heet „Katastrophe“ op Plattdüütsch?
Weet ji nich?
Ganz eenfach: „Nützt jo nix!“
Also heff ik mitten in de Niejohrsnacht um halvig veer inne Köök standen, den Afloop repariert un de erste Flut vun’t niege Johr opwischt.
Ober schall ik jo wat seggen?
Solang een doröver un dorbi no lachen kunn is dat alln’s gor nich so schlimm!
Frohet nieget Johr föör ji all dor buten!!!
Wortgepüttscher 