Gistern heff ik in’n lütten Clip op de Fratzenfiebel-Siet vun BBC Radio Fief sehen, datt een jung Froo ut England sik en Tattoo op’n Puckel hett steken loten. Dat sieht so ut as de Diagramme in’t Fernsehen bi Navy CIS ode so – düsse Wellenlinien op ’n Computerglotzkasten, wenn se mol wedder ’n Telefonschnack vun Mörders un annere Spitzbuben unnersöken möten. Wenn de junge Froo dann düsset Tattoo mit een bestümmte App föör ehrn Ackerschnacker affilmt, wannelt sik dat wedder in Ton üm un se höört de laatste Noricht, de ehr Leevlings-Grootmudder ehr op den Anrufbeantworter schnackt hett bevöör se dood bleven is.
Ik geef dat giern to: Mi wär nix to düüer, um de Stimm vun mien Mudder, mien Omas ode mien Leevlingsunkel no een eeniget Mol höören to können. Ober so’n Tattoo un denn no mit de lootse Noricht op mien Anrufbeantorter käm mi nich op mien Puckel. Dat wöör jo bedüüten, datt ik se jümmers bi mi hätt.
Nääääääää!
Överleegt jo dat mol: Du büst nüms un narms alleen! Du beleevs to’n Bispel ’n bannig scheunen Obend. Du mookst di dat mit dien Mann (ode ook Froo, je nodem, wat du lever hest) kommodig. Ji fangt viellich sogor dat Nööken an. Un denn… wenn dien Freid över düssen Hautkontakt schier överhand nümmt… un dat so richtig to Saak geiht mit di un dien Schietbüddel… dann fallt di wedder in, datt du dien Leevlingsverwandten op dien Puckel tätowiert hest. De is quasi as „unsichtbarer Dritter“ bi dien Sex dorbi! Un nich blots dat! Di fallt neemich ook wedder in, wat se ode he di tolotern op dien Anrufbeantworter schnack hett: „De Köter vun Krauses hett mi wedder mitten in de Infohrt kackt!“
Wortgepüttscher 