As Gay inne Pubertät is man ja doch ’n böten wat anners as de anneren Jungs in’n Hormonwessel. Dat hett sik domols inne Achtigerjohrn nich blot dorin zeigt, datt de beste Pausenschnack vöör mien Kumpels inne School de Överwiet vun Kim Basinger wesen is während ik leever mol den Börstpelz vun Pierce Brosnan kruult haar. Nee, da is noch mehr wesen: De annern Jungs sünd föör De Rückkehr vun de Jedi-Ridders no’t Kino gangen, ik heff den Danzfilm A Chorus Line kiekt. Fief Mol, övrigens.
In’n Glotzkasten sünd se bi dat schnackende Auto ut Knight Rider ganz hiddelig worrn, ik heff jümmers op dat Droomschipp anmustert. ‚N poor Johrn loter hett dat ook dat amerikoonsche Love Boat geven, ober dat is jo nix Halvet un nix Helet wesen. Dor kunn een neemich sehen, datt dat alln’s in’n Studio jichtenswo in Hollywood dreiht woorn is. Dat Droomschipp ober is döör un döör echt wesen! Dorüm heff ik dat ook kiekt: Wegen dat Schipp, ud twors utsließlich. Düsset dösbaddelige Leevetgedröhn is mi sowat vun egol wesen, dat kunnt ji jo gor nich vöörstellen.
Toerst sind se op de wunnerscheune norweegsche Vistafjord in de Weltgeschichte rumkarjohlt, und dat is bis vendoog eens vun meen Leevlingsschippen överhaupt, ook wenn se vor meest een Joahr in Alang afwrackt worrn is.
As se de Vistafjord in 1972 baut hebben, is de groote Tiet vun de Linienschipperei eenich al vöörbi wesen. Krüüzfohrten sünd dat Geschäft der Tokunft wesen, ober wiel dat noch wat nieg wor, hett dat ook noch keen besünneret Design föör niege Dampfers geven. Also sünd ok 1972 noch Schäpp baut woorn, de utsehn harrn as so’n Ocean Liner in’n Liniendienst twüschen Cherbourg un New York, so as twinnig, dörtig Johren dovöör so stolte Dampfer as de Normandie: Lang, elegant, mit’n schicket Promenade eenmoal rund üm dat Overdeck un so wieter. Un dann sünd se entweder ganz witt wesen ode blots in de Aufbauten un de Rumpf is eenforbig weesen, meist swatt oder in so’n dezentet Grau as de Vistafjord ode in Royalblau as de France (loter beter bekannt as Norway).
Mit de Vistafjord haar ik giern mol ’n Krüüzfohrt mookt, eben weil se so klassisch utseehn hett. Mit de Dampfers vun vedoog kunnst du mi nich locken. Dat dä ik nich mol schenkt nehmen. To groot, to klobig. Ik segg jümmers, datt Queen Mary 2 eenich de falsche Noom föör dat Leevlingschipp vun de Hamborgers is. Die is so övertreeven groot un vöör allen um dat Heck rüm so breet, datt ehr dat elegant-royale vun een Adelige total afgeiht. Dat is keen „Königin der Meere“. Se sieht mehr as so’n Hofdame ut, deren swattet Taftkleid vun toveele Dinners mit toveel fettige Speisen an’n Hoff vun de Queen bannig wat eng um den Mors worrn is. Eenich mütt de Dampfer Wuchtbrumme ode Wonneproppen heeten.
Ik bin sogar bi mien Fotografeern as Ship Spotter wech vun de Krüüzfohrtschäpp un hin no de Frachters, so hässlich find ik de niegen Krüüzfohrer intwüschen. Klor, Frachters sünd in’n Groten un Ganzen ook eher hässlich, ober dor ist dat de Funktion schuldet un mookt Sinn.
Wobi – den Vogel in punkto hässlich hett düsser Doge ’n amerikaanschet Schipp afschoten. Dat is bi sien Indienststellen vöör fofftein Johrn sneewitt ween un mol as jichtenseen Princess döpt worrn, Glamour Princess ode so, wat week ik. „Princess“ heet „Prinzessin“ – ok weeder sowat Keunigliches. Nu is düsse Dampfer verscharter worrn – un vun’t Majestätische is nix mehr övrig bleeven. In so’n ganz appeldwatschet Geel is se anpinselt worrn. Ik kunn gor nich mehr an’n Schipp dinken. Den niegen Nomen weet ik nich, viellich gifft dat no gor keenen. Ober ik kunn een Vöörslag moken: Dat gifft in Amerika neemich no wat, dat jüst in düsset hepatitische Geel anpinselt is. Worüm nennt se das Schipp nich eenfach MS School Bus?
Wortgepüttscher 