Kennt ji düssen Krimi Mord im Pfarrhaus vun Agatha Christie? Do hett de Paster ’n Klock, de jümmers teihn ode foffteihn Minuten vöörgeiht, domit he nich to loot to sien Termins kummt? Jüst wegen düsse Klock kunn dat in dat Book bewiesen weern, datt de Paster nich de Spitzbube weer, wokeen den aasigen Colonel Protheroe killt hett.
In so een Verlegheit sünd mien Mann un ik twors nich, ober so ein hilt Klock is bannig praktisch. To’n Bispill, wenn du den Afscheed vun’n nich so dollen Besöök wat vöranbringen wüllst: „Nu mook ober mol wat fix, Arvtante Mildred, sünst verpasst du noch dien Strotenbohn!“ (Bi goten Frünnen mookst du dat notüürlich anners un deihst alln’s, domit se no wat blieven)
Meist goht dat ober bi uns jüst dörum, datt wi sölvs nicht to loot jichtenswo hinkamen. Dat kunnt wi neemich op’n Dood nich utstehen.
Wenn du di so’n „Verspätungsvermeidungshölp“ mooken wüllst, mutt dat een Klock sien, de richtich goot to sehen is. So een mit Signalwirken. Uns Klock is so een richtig groten, olen Regulator mit Slagweerk ’n Kasten ut massivet Eekboomholt. In Sendungen as Das Haus am Eaton Place hangt so’n Ding ook jümmers in de Köök, domit Mrs. Bridges oder ’n annern Kööksch jo nich vergeten deiht, wann Mylord un Mylady ehrn Yorkshire Pudding op’n Disch hebben wüllt. Bi uns hangt de ook deshalb in de Köök, wiel dat uns offizielle Döns is. Do sünd wi de meeste Tiet, do weert alln’s beschnackt, wat wichtig is. Also mutt jüst do ook sekerstellt weern, datt wi nicht to loot to uns Termins kamen.
Un dat hett goot klappt. Meist teihn Johr bün ik wegen düsse Klock nüms to loot wesen. Ober eenmol is jümmers dat eerste Mol: Annerendogs bün ik doch mol nich pünktlich weesen. Utgerechnet bi’n Dokter! Mann, is mi dat scheneerlich wesen!
Torüch bihus heff ik notüürlich as erstet de Klock checkt: Jo – is pünktlich op de richtige Minute un nicht mehr hilt wesen. „Hest du vergeten, de Klock optotrecken?“, heff ik mien Mann froogt.
„Nee, dat is Afsicht wesen. Ik wüll eenfach, datt düsse scheune Klock ook mol richtig geiht. De lütte Keramikklock över de Döör is nu uns ›Verspätungsvermeidungsklock‹. Hest dat du övrigens mitkreegt? Bi de ole Strotenbohn in de Binnenstadt sünd se am rumpütschern. Weeßt du, de, wo’n Café binnen is. Viellich kummt di jo ganz weg.“
Typisch Mannslüüd, düsset dösige Volk! Den Schiet, de keeneen interessiert kunnt se di gor nich freuh genug vertellen. Ober bi de „Essentials“ holl’n se ehrn Rand…
Wortgepüttscher 