Överstannen

So! Liggt dat ook al wedder achter uns. De Rosenmontag is vörbi un bileten geiht dat Leeven ook wedder sien normolen Gang. Tomninst hier in Dortmund. In Düsseldorf, Köln, Mainz un sonstwo twüschen Rheinland un Bayern is dat jo weerklich erst mit ’n Aschermittwoch, 23:59:59 Uhr, weerklich överstannen.

Mien Mann un ik leeven een bannig feste Partnerschap. No meist eenuntwinnig Johr gifft da eenich nix mehr, wat uns ut de Ruh bringen kunn. Blots jedet Johr an Karneval – da schrappt wi jedet Mol so ganz besünners knapp an’n groten Knall vörbi. Ik gönn mien Mann sien Karneval weerklich vun Harten, ober wenn du as een, de dat so gar nich af kann, in de lotern twee bit drie Weken vör’n Rosenmontag weerklich jeden (!!!) Obend ’n drie Stünden lang Karnevalssitzung om de Ohren knallt kriggst, denn is dat ook jichtenswann vöörbi mit mien Geduld. Do much ik denn binoh mit Geschirr schmeten.

Gestern is mien Mann untnohmswies mol nich no’n Karnevalsumtog gangen. Dat Wetter is ihm to unbestännig wesen. Also hett se sien Kostüm, sien Smink un wat weet ik nich alln’s glieks no’n Middagessen wedder wegpackt. As ik denn obends in’t Bett will, sitt do doch weerklich de eerste Snieder in düsset Johr op mien Koppkissen. As Kind vun’t Land heff ik nu weerklich nix gegen düsse Viechers, ober mien Bontkareerten will ik nu nich grod met ehm delen! Also hett datt Ding een’t mit dat aktuelle Book op mien Nachttisch överbroten kriggt.

Blots… Dat is keen Snieder wesen. Blots een künstliche Wimper vun mien Mann sien Karnevalstüch.

Mann, wat bün ik froh, datt nu wedder fast een Johr Roh mit den dösigen Karneval is!