Kennt ji no Butterfohrten? Dat wor freuher nich ut’n Urlaub an de See wegtodinken. Sik eenmol föör’n poor Stünn’n as de feinen Lüüd bi’t Traumschiff feuhlen, mit’n snittiget wittet Schip no See fohrn un dobi ook no billig inköpen, wiel dat Schip in „Internationale Gewässer“ fohrn is, un denn hest du op dien Inkööp keen Toll un keine Steuern tohlen möten.
Ik weet, wovun ik schnack – ik bin do in mien Kinnertiet oft genuch mitfohrn!
In de ganzen Kurorten anne Ostsee hett dat domols een zentrolet Reisbüro geven. Buten de Saison hest du als Inheemischer blots dien eegen Urlaub jichtenswo in’n Süden bucht. Binnen de Saison is dat dickste Geschäft mit de Touris macht worrn: Ganzdägige Utflüge no’n Freezeitpark dichtebi, hin no Sylt ode de „Zwei-Meere-Tour“ mit’n Bus hin no Hohwacht, Eckernförde, Husum, St. Peter Ording un wedder torüch.
Ode du hest halt ’n Butterfohrt klormookt. Een, twee Doge loter ging dat so gegen Klock negen an’n Morgen hin no dat Reisbüro un rin in’n Bus, den se mit di und meest dörtig annere Lüüd vollpackt hebben. Denn ging dat entweder no Travemünde, Flensborg, Hilligenhaven ode – do sünd wi jümmers hinfohren – Burgstaaken op de Insel Fehmarn. Een gote halve Stünn on the road.
In Burgstaaken ankamen, is di erstmal de Luft wechblieven. So veele Lüüd! Notürlich sünd ook ut de annere Kurorte langs de Küst un ut de Holstensche Schweiz Urlaubers ankarrt worrn. Op de Pier hett dat utsehn as wüllt se een Utwandererdamper vull kreggen. Nur – dat Botterschip is gerode mol ’n Bruchteil so groot wesen. Un „groot“ is hier ’n relativen Begreep: Sössunsösstig Meter lang und ölben Meter breet is de MS Poseidon wesen, mit de wi jümmers fohrn sünd!
Jichtenfalls sünd de Botterschip vull packt worrn, bit dat von’n Schips-TÜV togelotene Limit restlos utnutzt wesen is. Un denn: „Leinen los!“
Bi dat Aflegen sünd de Lüüd all erstmol op dat Sünndeck un no de Pier wiesende Siet hin. Winken to’n Afscheed. Dat hett notürlich bannig Schlagsiet geven. Eenich is dat ’n Wunner, datt düsse lütten Nuttschaaln vun Schäpp nüms no in‘ Hoben kentert un mit Mann un Muus afbuddelt sünd. Wenn du dat to’n ersten Mol beleevst hest, sünd di op een Slag all de Gebete no’n hilligen Christophorus wedder infallen – un du hest se ook opseggt!
Eenmol op hooge See sünd de Passageere ruhiger worrn – ’n böten wat drinken, eten, schnacken, dat Geföhl vun een Seereise geneten.
Vun Burgstaaken ut sünd de Botterschäpp meest no Rødbyhavn schippert. Een Stünn längs Ostküst vun Fehmarn un denn noch een Stünn dwars över’n Fehmarnbelt bit to düssen Hoben in Däänmark. Dor sünd de groten Fährschäpp ut Puttgarden ook hinforen, un dorüm hett dat ook wat to kieken geven. Mannigmol hett dat Botterschip ook worten müsst bit de Infohrt free wesen is, denn ook vendoog noch hett ’n Fähre jümmers Vorfohrt.
Botterschäpp in Rødbyhavn
Wenn dat Botterschip in den Hoben dröfft, is dat ganz sinnig no’n Anleger ran. De Bootsmann hett de Tampen to’n Festmoken rutsmeten. De däänsche Festmoker an Land het se griepen, eenmol um den Poller wickelt und bit dree tellt. Denn hett he de Tampen wedder losmookt, de Bootsmann hett se inholt un dat Schip is wedder rut no See. Liegetiet: Nich mol een Minute!
Denn, leeve Frünnen, düsse Botterfohrten sünd für die Reedereien vöör all’n eent wesen – een bannig grotet Geschäff! Dorum is een Botterfohrt jümmers blots so lang as vun’n Tollgesetz her nötig un so kort as möglich wesen, domit so’n Schip öfters as blots eenmol an’n Dog rutfohren kunnt!
Op’n Weg torüch no Burgstaaken is dann endlich dat mookt worrn, woföör de Lüüd överhaupt erst kamen sünd: Tollfree inköpen! In de lütten Inkööpsläden an Bord is dat dann leeger togangen as bi Aldi, wenn dat wedder billige Hülpsbrägen gifft! Een Dringen und Scheeven! Un een Gebölk: „He, Sie da! Legen Sie mal schön die letzte Tafel Marabou-Schokolade wieder hin! Die wollte ich mir gerade nehmen!“
Dat is ober ook wat sinniger togangen. Wenn twee ode drie Lüüd vun een Familie ode so tohoop ünnerwegens wesen sünd, hefft se sik mannigmal kort bisiet stellt un sik was toflöstert. Dorbi hefft se sik suutje umkiekt un oppasst, datt keen wat dorvun mitkreggt. So as de Spitzbuben in’n ollen Ganovenfilm.
No insgesomt veer Stünnen is dat Schäpp dann wedder torüch in Burgstaaken wesen. Denn kam de spannendste Deel: Dor’n Toll dor, Spierutenloop an de Udls vun’n Toll vörbi. Sünd ook jo de Tollbestimmungen inholn worrn? Wen pickt se wull rut? Wokeen sieht ut as harr he een richtig slechtet geweten? De Busfahrers sind jümmer dankbar wesen, wenn dat keen ut ehrn Trupp wesen is. Op den musst se jo worten, und dann sünd de anderen Passageere füünsch worrn!
Meest is dat ober goot gangen un de Bus is pünktlich torüch no den Urlaubsort fohrn. De Hoben is quasi no in Sicht wesen, do hett sik denn rutstellt, worüm dat bi dat Flöstern un Spekuleern in’n Loden an Bord gangen is. De „Beute“ is opdeelt worrn!
Nee, nich, wat ji nu dinkt! Do is nix klaut worrn! Ober de Kontingente, wat du tollfree mitbringen dröffst, sünd verdeelt worrn. Omma hett sämtliche Pakete Botter kriggt, de nich blots se, sünnern ook Oppa, Pappa un Muddi kööpt haarn. Doföör hett Muddi glieks drie Parfüms insackt, Opa hett vun drie Lüüd den Tobak kriggt, un an’t Allerwichtigsten: De Mannslüüd hefft de Spirituosen breuderlich deelt. Veer Lüüd = twee Buddeln schottschen Whisky föör Pappa, twee Buddeln Doornkaat föör Oppa. Notürlich is dorno erstmol een „Qualitätsprobe“ mookt worrn. In’n Bus. Eenfach so. ‚N groten Sluck glieks ut de Buddel. Un denn noch een. Viellich ook noch’n dritten. Pappa un Oppa sünd nich de eenigen wesen, de an’t Ende mit ’n lütten in de Krone ut’n Bus rut sünd… De anneren Lüüd hefft det jüst genau so mookt!
Apropos Spirituosen – in Däänmark sünd de Schäpp ut Düütschland övrigens nich „Botterschäpp“ nannt worrn. Dor heftt se „Spritbåde“ seggt – „Spirituosendampfer“. Un as Tiettüg kunn ik jo seggen, datt dat näher an de Realität wesen is as de düütsche Nom!
Wortgepüttscher 