Kringels

Eenich liggt mi dat nich, över de Junggäst vun hüüt aftolästern. Ik ertapp mi eh al to foken dorbi, datt ik mi to Sätzen hinrieten loot, de op dat Motto „Freuher is dat ober anners wesen“ rutlopen.

Erst gistern heff ik mi wedder mol wunnert: Da plingelt de Paketbote bi üns un bringt mi dat Paket mit ’n vöörbestelltet Book. Ik sett mien Ünnerschrift op sien Eletronikdingens un nehm dat Paket an. Denn froogt düsse völlig fremde Kerl mi, ob ik ook dat Paket föör een Froo So-un-so annehm kunn. „Wer ist denn Frau So-un-so“, segg ik. „De wohnt hier nich in uns Huus.«

Denn seggt he mi, wo se wohnt. Datt is acht Huusnummern wieter längs! Freuher het een so wat nich beleevt, dor hest du sölvs föör dien direkte Naver quasi erst denn das Paket to’n Verwohrn kriggt, wenn de Postbote die tominst tein Johr kennt hett!

Un dor is he wedder wesen, düsse verhängnisvulle Satz: „Freuher…“ Wuuuääääh! Ik will dat nich mehr! Ik bün doch erst sössunveertig un nich veerunsösstig!

Liekers seggt se sölvs in de Norichten jümmers öfter un quasi vun amtlicher Siet, datt de Junggäst nix mehr gewohnt sünd. Se kommt mit unrealistische Vörstellung no ehrn Baantje hin un wunnert sik denn, datt se sik för weniger mehr afmaracken möten as se dacht hebben.

Ünner uns – so weerklich wunnern deiht mi dat jo nich. Dat gifft jo meest gor keen Rutforderung in junge Johrns mehr. Alln’s kriggt se över Bug un Heck rinschuven. Bi’n Minikicker-Football, to’n Bispiell, gifft dat keene Punkte un dörmit ook keen Sieger ode Verleerer mehr. Dor dröff sik denn ook keen wunnern!

Hüüt bün ik bi’t Inkööpen in de Afteilung mit de Naschis vun een so genannte Propagandistin an ehrn lütten Stand opholn worrn. Ob ik nich mol de niegen Kringels vun de Firma Dit-un-Dat probeern wüllt, froogt se mi. Nee, wullt ik nich, denn düsse niegen Kringels hefft sofort ’n Assoziation mit ’n Mutproov ut mien Kinnertiet weckt. Sofort heff ik wedder düssen strengen, saltigen Smack op de Tung feuhlt. Un dat  Tüüg is so zäh wesen, hett ober liekers so aasig twüschen de Tähn knirscht. Nee, dat deiht nich nötig, nochmal in so wat rintobeten. Wenn wi neemich freuher jüst so utsehende Kringel freten wullt, denn mussen wi Omas Hund ’n Stück Hundefutter ut de Schöddel klauen!