Kennt ji no Theo Lingen? De hett jümmers so döör de Nees sproken, „genäselt“ heet dat ook, un he hett dorbi jümmer so fein un eisch klungen. Düsser Doge schnack ik ook döör de Nees, ober bi mi hört sik dat blots krank an.
Kaum is de Harvst in’t Land kamen, hett mi ook al dat eerste Verkeuhln bi’n Kanthaken. So fix is dat no nie nich gangen! Ik heff Koppien, mien Mandeln deihn weh, mien Fööt sünd kolt, ober mien Stiern is hitt. Wenn ik mi so in Speegel ankiek is dat echt ’n Wunner, datt ik liekers no so atemberaubend gut utseh. Un ’n Verschwenden is das ook! Vorhin in de Aftheek het de schwule PTA wedder mit mi flirtet, ober düsset Mol is mi dat so egal wesen, he hett mi meist leiddohn.
Ik weet sowieso nich, worüm ik mi överhaupt no den Loden hin bün. In de Reklame heet dat to’n Bispill jümmers, datt de ganzen Mittels dien Rüker bit to acht Stünnen free holen schalln un du in düsse Tiet ook keen Stress mit Koppien un Fever hest. Also, entweder nehm ik dat Tüch falsch in ode dat is alln’s logen. Ik heff neemich jümmers dat Geföhl, ik krigg blots de lotern Veertelstünn vun dat Wirken af! Rin in Mund dormit, mit Woter runnerspülen, teihn Minuten worten. Jo, dat weert nu beter. Nochmol twinnig Minuten loter: BÄM! Alln’s as vorher.
Men goot, datt ik noch to’t Besinnen kamen bün. Ik heff denn blots een Rezept för mien Mann inlöst.
Nee, wenn du’n Verköhln hest, denn musst du dat utholn. Un di mit ole Huusmittels hölpen. Halswickel mit hitte Kantüffeln moken. Zwiebelsap mit Honnig drinken. Lütten Spazeergang an de frische Luft moken. Un so wieter.
Vöör alln ober mutt du dat ruhig angeihn loten. Tscha, dat is licht seegt, ode? Ik meen, wenn du Glück hest, denn is de Klimax vun dien Verköhln op’n Sünndag, denn hest du gote Chancen. Ober an’n normalen Werkdag un denn noch in de Grootstadt – o-haue-ha!
Um teihn klingelt de Müllmänners – swatte Tonn. Un wiel döör den dösbaddeligen Fierdag düsse Week alln’s dööreenanner kamen is, klingelt se hüüt ook um halvig ölben (geele Tonn) un um ölben (blaue Tonn) ook. Un alle klingelt se bi di!
Um halvig eent geiht dat mit de normale Post wieter, un twüschen eent un dree sünd twee private Anbieter an de Reeg. Un dorno schallst du ook no ’n Paket föör dien Nobersch annehmen.
Aaaaaaargh!
An’t End giffst du dat mit dat Gesundslopen op un söökst no Alternativen. Ik mook mi dat meest mit ole Hörspielens ut mie Kinnertiet kommodig. So’n Touch vun heele Welt mookt dat Utholn vun so’n Verköhln lichter.
Dat Wichtigste is ober, datt keen mi mit Betüddeln övern Hals kummt. Dat kann ik op’n Doot nich utstehen! As ik dat erste Mol in uns Beziehung krank wesen bün, is mien Mann alle Veertelstünn no mi hinkamen: „Kann ik wat för di dohn?“ No’t veerte Mol heff ik ihm mien Kissen an’n Kopp smeten: „RUT!“ Do hett he dat kapeert.
Ober mannigmol bruuk sogor ik Hölp. Vorhin is mi wat ut’n Bett fallen. Mi sölvs dorno bücken ging nich – is mi sofort dusig vun worrn. Also heff ik ehm ropen: „Schatz?“… „Schatz!“… „SCHAAAHAAAAATZ!“
Endlich is he kamen: „Jo, wat is?“
„Wo bliffs du denn so lang af?“
„Du wüllst jo sonst ook in Ruh loten weern wenn du’n Verköhln hest.“
„Jo, ober ik rop doch no di!“
„Ach, du ropst veel wenn de Dag lang is.“
Mannigmol frog ik mi echt, wieso ik mit düssen Kerl eenuntwinnig Johrn tohoop bleven bün…
Wortgepüttscher 