De eerste Held in mien Leven, dat mutt so mit söss ode söben wesen sien, is Timmy de Hund vun de Fünf Freunde wesen. He hett jümmers himlich ’n Botschap no de Udls bracht, wenn die veer Kinners mol wedder vun de Spitzbuben gefangen nohmt worrn sünd – ode he hett glieks tobissen.
Över de Johrns hefft sik mien Helden wieterentwickelt. Mit ölben Johrn heff ik total ob de Drei Fragezeichen stannen, mit veerteihn op de Stuntman Colt Seavers vun Ein Colt für alle Fälle und op de Privotdetektivens mit ehrn Heliktoper in swienrosa bi Trio mit vier Fäuste, und mit söbentein heff ik ’n ganzen Staffel lang mit den Avkaat Michael Kuzak von L. A. Law bibbert, of he dat ook schafft, de Unschüll vun sien Mandanten in’n Mordprozess to bewiesen.
Vendoog heff ik notürlich reale Helden – de Menschen vun de Seenotrettung in’t Middelmeer, to’n Bispill. Oder jedeen de wat gegen das Starkweern vun Rechtsradikole deiht.
Ober mannigmol bruukt een ook as utwussen Minschen no ’n fiktiven Helden. Den düsse Vertellen geiht meist jümmers got ut, un dat deit de Seele got. Mannigmol luster ik no mien olen Drei Fragezeichen-Cassetten, meisttiets ober hol ik mi ’n Krimi ut mien Beukerschapp, denn so’n Kommissar is jo ook ’n Held.
Eenich is mi dat egal, vun wat föör een Held ik do les un luster. Hauptsook, dat weerkt so’n böten „real“ op mi. Da mutt so’n Geföhl föör mi sin: „Jo, dat kunnt dat ook in’t wohre Leven geven.“ Ik heff as Kind schon mit Pippi Langstrumpf nix anfangen kunnt, düsse Deern is mi eenfach to strange wesen. Wenn schon Astrid Lindgren, denn lever de Michel aus Lönneberga oder de Familie Melcher ut Ferien auf Saltkrokan.
Mit de ganze Fantasy-Tünkrom un de Comic-Universums kunn ik eenfach nix anfangen. Ik weet nich, wieso. Dat gifft mi eenfach nix, do heff ik keen Droht to. Ober ik gönn dat jedeen wokeen dat lieden much von Harten un lot mi da ook gern över vertellen, wenn mien Gegenöver dorto wat to seggen hett.
Blots bi een vun düsse Superhelden ut de Comicwelt kunn ik mi mich mehr tohooprieten. Do fang ik an, hysterisch vöör mi hin to giggeln. Ik meen, wie willst du Batman jemols wedder ernst nehmen, wenn du eenmal sien schwedschen Nomen hört hest. Dat is eenfach keen Heldennom! In Schweden het Batman nemich… Lädarlappen.
Un nu seggt mi nich, dat ji nich ook lacht!
Wortgepüttscher 